Οι μέλισσες συμβάλλουν στην αύξηση της αξίας των φυτειών καφέ

Μπορεί η οικονομική δύναμη (αγοραστική δύναμη) να χρησιμοποιηθεί και για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας;

Σε μια μελέτη, ο καθηγητήςTaylor Ricketts και η ομάδα του εξέτασαν πώς τα αυτοφυή οικοσυστήματα μπορούν να επηρεάσουν τη γεωργία από οικονομική άποψη.

Η μελέτη εξέτασε τον αντίκτυπο των επικονιαστών, οι οποίοι ζουν σε μικρά κομμάτια τροπικών δασών (δηλαδή αυτοφυή οικοσυστήματα) που αναπτύσσονται γύρω από φυτείες καφέ, στη συνολική απόδοση του καφέ.

Και γιατί ο καφές; Επειδή ο καφές είναι ένα από τα πιο πολύτιμα εξαγωγικά προϊόντα και, επομένως, οικονομικά πολύτιμος. Επίσης, καλλιεργείται σε πολλές διαφορετικές περιοχές.

Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει πόσο συμβάλλουν οι επικονιαστές από το ενδημικό οικοσύστημα στην ποιότητα του καφέ. Η μελέτη διεξήχθη το 2001-2002 στη φυτεία καφέFinca Santa Fe στηValle General τηςΚόστα Ρίκα. Μετρήθηκε το βάρος των ώριμων καρπών, ο αριθμός των"peaberries" (καρποί που αναπτύσσουν μόνο έναν σπόρο αντί για δύο) ανά συνολικό αριθμό ώριμων καρπών.

Από τις παραμέτρους που συνήθως αναφέρουν οι καλλιεργητές καφέ, μετρήθηκαν στη συνέχεια το συνολικό βάρος των καρπών (και το συνολικό ξηρό βάρος) και το βάρος και ο όγκος των συγκομισμένων κερασιών.

Τα αποτελέσματα στη συνέχεια δείχνουν ότι οι φυτείες καφέ κοντά σε αυτοφυή τροπικά δάση που επικονιάζονται από άγριες μέλισσες έχουν υψηλότερες αποδόσεις συγκομιδής. Αντίθετα, οι φυτείες σε πιο απομακρυσμένες περιοχές (1,4-1,6 χλμ. από το ενδημικό οικοσύστημα) είχαν σημαντικά μικρότερους όγκους συγκομιδής. Διαπιστώθηκε ότι η προσθήκη γύρης στα φυτά σε πιο απομακρυσμένες φυτείες αυξάνει τη συγκομιδή κερασιών, επιβεβαιώνοντας τη σημασία της επαρκούς επικονίασης των καλλιεργούμενων φυτών στη συνολική απόδοση του καφέ.

Η επαρκής επικονίαση σε τέτοιες απομακρυσμένες φυτείες θα μπορούσε έτσι νααυξήσει τα κιλά συγκομιζόμενου καφέ έως και 21%, σύμφωνα με τα δεδομένα . Η επαρκής επικονίαση των φυτών καφέ μείωσε επίσης τον αριθμό των "Peberries" έως και 27%. Καθώς το καβούρδισμα του καφέ δίνει έμφαση στο ίδιο μέγεθος κόκκων, αυτοί οι μικρότεροι κόκκοι θεωρούνται συχνά χαμηλότερης ποιότητας και η παρουσία τους κατά τη συγκομιδή είναι συνεπώς συχνά λιγότερο επιθυμητή.

Η παρουσία αυτοφυών ειδών άγριων μελισσών στα τροπικά δάση παίζει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην επικονίαση. Αυτά τα αυτοφυή είδη μελισσών μπορούν να επικονιάζουν τα φυτά πιο αποτελεσματικά και πιο συχνά από τα κοινώς εκτρεφόμενα είδη μελισσών.

Οι άγριες μέλισσες είναι πιο πιθανό να μετακινούνται από φυτό σε φυτό, εξασφαλίζοντας τέλεια διασταυρούμενη επικονίαση, σε αντίθεση με τις οικόσιτες μέλισσες, οι οποίες τείνουν να επικεντρώνονται σε μεμονωμένα φυτά σε υψηλότερες πυκνότητες φυτών. Ορισμένα αυτοφυή είδη μελισσών μπορούν επίσης να μεταφέρουν ακόμη περισσότερη γύρη από τις μέλισσες.

Ένας ποικιλόμορφος πληθυσμός ντόπιων εντόμων επικονιαστών εξασφαλίζει επίσης μια πιο σταθερή και μεγαλύτερη επικονίαση με ευρύτερη κλιματική ανοχή. Σε οικονομικούς όρους, λοιπόν, η επίδραση των επικονιαστών έχει μεταφραστεί σε ένα ποσό κέρδους που ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 60.000 δολάρια ετησίως ανά εκμετάλλευση στην Κόστα Ρίκα. Αυτός ο κατά προσέγγιση υπολογισμός δίνει νέες δυνατότητες για την προστασία των αυτοφυών δασικών συστάδων. Αν λάβουμε υπόψη ότι αυτή η απόδοση υπολογίζεται για ένα μόνο αγρόκτημα, αλλά ότι οι αυτόχθονες επικονιαστές μπορούν επίσης να συμβάλουν και να επωφεληθούν από πολλαπλές φυτείες, η αξία των αυτόχθονων τροπικών δασών αυξάνεται σημαντικά. Στην αξία αυτή μπορεί να προστεθεί και η κατακράτηση CO2 (διοξειδίου του άνθρακα) και νερού από το δάσος.

Όλες αυτές οι πτυχές, οι οποίες καθιστούν δυνατή τη σύλληψη της οικονομικής αξίας των αυτοφυών τροπικών δασών, θα μπορούσαν έτσι στο μέλλον, με την υποστήριξη της τοπικής πολιτικής, να παρέχουν ισχυρούς λόγους στους ιδιοκτήτες γης να προστατεύουν τα δάση σε ορισμένες από τις πιο απειλούμενες περιοχές της γης.